قصه باف: دکتر علی نیک جو متخصص روانپزشکی (اعصاب و روان) یا ترجمه این متن در کانال تلگرامی خود نوشت: این‌ها صحبت‌های یک بیمار مبتلا به اختلال تکانه‌ی دزدی(Kleptomania) است؛ اختلالی که با میل تکرارشونده و غیرقابل‌مقاومت برای دزدیدن چیزهایی که مورد نیاز یا باارزش نیستند، مشخص می‌شود. کلپتومانیا در کودکان چندان مورد توجه قرار نگرفته است.

شاید به این دلیل که میل به برداشتن وسایل دیگران تا حدی در اغلب کودکان مشاهده می‌شود و با گذشت زمان کمتر می‌شود. کودکان ۲ تا ۴ ساله وسایل دیگران را برمی‌دارند به این دلیل که ایده‌ی دقیقی از اینکه چه چیزی متعلق به آنها و چه چیزی متعلق به دیگران است، ندارند.

کودکان ۵ تا ۸ ساله نسبت به موضوع مالکیت آگاهی دارند اما توانایی کنترل بر خود(self-control) در آنها رشد نیافته است و می‌توان اتفاق افتادن موردی رفتار دزدی را در آنها یک عادت مادام‌العمر یا اختلال جدی در نظر نگرفت. اما ادامه پیدا کردن رفتار دزدی پس از سن حدود هشت سالگی یا تشدید آن در نوجوانی، به احتمال قوی نیازمند توجه درمانی است.

پذیرفتن اینکه کودکی مبتلا به اختلال تکانه‌ی دزدی است، تجربه دشواری برای والدین است اما آگاهی از علائم و شناسایی آنها برای برخورد موثر کمک‌کننده است. کودکی که به صورت تکانه‌ای دزدی می‌کند، تحت تنش روانشناختی شدیدی است که پس از اقدام به دزدی، با احساس تسکین و لذت جایگزین می‌شود.

این یک عمل انجام شده در تنهایی است و کودک به صورت بسیار محتاطانه‌ای سعی می‌کند که آن را مخفی نگه دارد. کودکان دچار کلپتومانیا از حس شرم، گناه و ترس رنج می‌برند و همواره در وحشت گیر افتادن هستند. اغلب اشیایی که آنها جمع می‌کنند استفاده نمی‌شوند، فقط یک جا انبار می‌شوند.

علت دقیق کلپتومانیا در کودکان مشخص نیست اما مانند هر اختلال دیگر، عوامل زیست‌شناختی، محیطی و روانشناختی در آن دخیل هستند. کاهش سطح پیام‌رسان عصبی سروتونین با انجام رفتارهای خطرجویانه مرتبط است. همچنین تغییر در سطح پیام‌رسان عصبی دوپامین می‌تواند باعث تمایل کودک به انجام عمل دزدی برای تحریک مرکز لذت در مغز شود.

از طرفی درمان روانشناختی کودکان مبتلا به کلپتومانیا نشان می‌دهد که اشیاء دزدیده‌شده به خودی خود خواسته‌ی کودک نیستند بلکه نماد چیز دیگری مثل آرزوها و خواسته‌های ذهنی‌ی هستند که برآورده نشده و کودک قادر به فهم و حرف زدن درباره آنها نیست.

به عبارتی، تملک اشیاء دزدیده شده، روشی پیچیده و نمادین برای برآورده کردن آرزوهای بیان‌نشده است. در همین ارتباط، کودکانی که یک محرومیت یا فقدان واقعی یا خیالی را تجربه کرده‌اند ممکن است از دزدی برای کنار آمدن با رنج فقدان یا کم کردن اضطراب از دست دادن استفاده کنند.