قصه باف: قصه‌ امروز از کیان شش ساله

من، پدر و مادرم با برادرم جمعه بیرون رفتیم.

ما تصمیم گرفتیم از همان اول با چهره‌ای خندان بیرون برویم و این چهره را تا برگشتن به خانه حفظ کنیم.

من و پدر و مادرم توانستیم پس از چند ساعت با لب خندان به خانه برگردیم.

ولی برادرم که مدام نق می‌زد، لبخند از روی لبش پاک شد و ما به او خندیدیم.

مادرم می‌گفت: باید اسم برادرم را اخمو گذاشت.