قصه باف: وقت چای در اطراف جهان کتاب مصوری‌ست که بچه‌ها را، در هر سن‌وسالی که باشند، به سفری هیجان‌انگیز دور دنیا می‌برد تا به واسطه‌ی چای با فرهنگ‌های گوناگون آشنا شوند.

این کتاب درباره‌ی آداب نوشیدن چای در جای‌جای دنیاست. چای نعنای شیرین مراکش، چای ماسالای خوش‌عطر هندی، چای کَره‌ای اهالی تبت، چای گل ختمی در بخش‌های مختلف افریقا، چای توت سرخ‌پوست‌های امریکایی، چای سرد یا چای یخی اهالی تایلند.

مثلاً می‌دانستید پوچا، چای سنتی تبت، مثل سوپ غلیظ است و به آن نمک می‌زنند؟ یا این‌که سرخ‌پوست‌ها انواع توت‌ها و ریشه‌های خوراکی را دم می‌کنند و برای درمان بیماری و بی‌خوابی می‌نوشند؟ یا پاکستانی‌ها نوعی چای دارند که در آن جوش‌شیرین هم می‌ریزند؟

درست کردن هر کدام از چای‌ها روش خودش را دارد. مثلا ژاپنی‌ها چای سبز را به دقت آسیاب می‌کنند و در آب جوش می‌ریزند و بعد دم می‌کنند و به آن ماچا می‌گویند. آماده‌کردن و نوشیدن ماچا مراسم مخصوصی به نام چانویو دارد.

ژاپنی‌ها می‌گویند این‌طوری لذت نوشیدن چای بیشتر می‌شود. روس‌ها چای سیاه پررنگی به نام زاوارکا دارند که در سماور دم می‌کنند و همراه شیر و شکر مربا می‌نوشند. اهالی مالزی چای سیاه را با شیرعسلی غلیظ مخلوط می‌کنند و آن را از فاصله زیاد در لیوان می‌ریزند تا حسابی کف‌ کند.

پاکستانی‌ها با پسته و بادام و نمک و شیر و ادویه چای صورتی‌رنگ مخصوص درست می‌کنند، مردم تایوان چای حبابی را با استفاده از چند نوع چای مختلف و شیر خشک و شیره درست می‌کنند و در آن توپک‌هایی از جنس نوعی نشاسته می‌ریزند.

با وجود همه‌ی این تفاوت‌های ریز و درشت، چای نقطه‌ی اشتراک فرهنگ‌های مختلف هم هست. فرقی نمی‌کند به چای نمک بزنید یا شکر، یا آن را گرم بنوشید یا سرد؛ در هر حال، چای همیشه و همه‌جا بهانه‌ای‌ست برای دور هم جمع شدن و گفتن و شنیدن.

کتاب وقت چای در اطراف جهان نوشته دنیس ویسلبوث، روزنامه‌نگار کانادایی با تصویرگری چلسی ابرن و ترجمه الهام شوشتری از سوی انتشارات اطراف منتشر شده است.